شماره ٢٥: شب شد و هنگام خلوتگاه شد

شب شد و هنگام خلوتگاه شد

قبله عشاق روي ماه شد

مه پرستان ماه خنديدن گرفت

شب روان خيزيد وقت راه شد

خواب آمد ما و من ها لا شدند

وقت آن بي خواب الاالله شد

مغزها آميخته با کاه تن

تن بخفت و دانه ها بي کاه شد

هندوان خرگاه تن را روفتند

ترک خلوت ديد و در خرگاه شد

گفت و گوهاي جهان را آب برد

وقت گفتن هاي شاهنشاه شد

شمس تبريزي چو آمد در ميان

اهل معني را سخن کوتاه شد