شماره ٩٦: اگر مرا تو نخواهي دلم تو را نگذارد

اگر مرا تو نخواهي دلم تو را نگذارد

تو هم به صلح گرايي اگر خدا بگمارد

هزاران عاشق داري به جان و دل نگرانت

که تا سعادت و دولت که را به تخت برآرد

ز عشق عاشق مفلس عجب فتند لئيمان

که آنچ رشک شهان شد گدا اميد چه دارد

عجب مدار ز مرده که از خدا طلبد جان

عجب مدار ز تشنه که دل به آب سپارد

عجب مدار ز کوري که نور ديده بجويد

و يا ز چشم اسيري که اشک غربت بارد

ز بس دعا که بکردم دعا شدست وجودم

که هر که بيند رويم دعا به خاطر آرد

سلام و خدمت کردم مرا بگفت که چوني

مهم مس چه برآيد چو کيميا نگذارد

چگونه باشد صورت به وفق فکر مصور

چگونه مي شود انگور گر کفش نفشارد