شماره ٢٣٦: مرا اقبال خندانيد آخر

مرا اقبال خندانيد آخر

عنان اين سو بگردانيد آخر

زماني مرغ دل بربسته پر بود

بدادش پر و پرانيد آخر

زهي باغي که خندانيد از فضل

بدان ابري که گريانيد آخر

زهي نصرت که مر اسلام را داد

زهي ملکي که استانيد آخر

به چوگان وفا يک گوي زرين

در اين ميدان بغلطانيد آخر

کمر بگشاد مريخ و بينداخت

سلح ها را بدرانيد آخر

بخندد آسمان زيرا زمين را

خدا از خوف برهانيد آخر