شماره ٢٤٥: نوريست ميان شعر احمر

نوريست ميان شعر احمر

از ديده و وهم و روح برتر

خواهي خود را بدو بدوزي

برخيز و حجاب نفس بردر

آن روح لطيف صورتي شد

با ابرو و چشم و رنگ اسمر

بنمود خداي بي چگونه

بر صورت مصطفي پيمبر

آن صورت او فناي صورت

وان نرگس او چو روز محشر

هر گه که به خلق بنگريدي

گشتي ز خدا گشاده صد در

چون صورت مصطفي فنا شد

عالم بگرفت الله اکبر