شماره ٢٥٧: مطربا در پيش شاهان چون شدستي پرده دار

مطربا در پيش شاهان چون شدستي پرده دار

برمدار اندر غزل جز پرده هاي شاهوار

بندگانشان دلخوشان و بندگيشان بي نشان

خوان هاشان بي خمير و باده هاشان بي خمار

ديده بيناي مطلق در ميان خلق و حق

از همه خلقش گزير و بر همه فرمان گزار

همچو خور عالم فروز و همچو گردون سرفراز

هم کليد هشت جنت هم برون از پنج و چار

سجده آرد پيش ايشان بانماز و بي نماز

پيش ايشان سبز گردد شوره خاک و سبزه زار