شماره ٢٨١: سر فروکن به سحر کز سر بازار نظر

سر فروکن به سحر کز سر بازار نظر

طبله کالبد آورده ام آخر بنگر

بر سر کوي تو پرطبله من بين و بخر

شانه ها و شبه ها و سره روغن ها تر

شبه من غم تو روغن من مرهم تو

شانه ام محرم آن زلف پر از فتنه و شر

از فراقت تلفم گشته خيالت علفم

که دلم را شکمي شد ز تو پرجوع بقر

من ندانم چه کسم کز شکرت پرهوسم

اي مگس ها شده از ذوق شکرهات شکر

پرده بردار صبا از بر آن شهره قبا

تا ز سيمين بر او گردد کارم همه زر

چند گويي تو بجو يار وزو دست بشو

در دو عالم نبود يار مرا يار دگر

چون خرد ماند و دل با من اي خواجه بهل

ماه و خورشيد که ديدست در اعضاي بشر

چون که در جان مني شسته به چشمان مني

شمس تبريز خداوند تو چوني به سفر