شماره ٦٦٤: مخمورم پرخواره اندازه نمي دانم

مخمورم پرخواره اندازه نمي دانم

جز شيوه آن غمزه غمازه نمي دانم

ياران به خبر بودند دروازه برون رفتند

من بي ره و سرمستم دروازه نمي دانم

آوازه آن ياران چون مشک جهان پر شد

ز آواز بشد عقلم آوازه نمي دانم

تا روي تو را ديدم من همچو گل تازه

گشتم خرف و کهنه ار تازه نمي دانم

گويند که لقمان را يک کازه تنگي بد

زين کوزه ميي خوردم کان کازه نمي دانم