شماره ٧٢٣: من و تو دوش شب بيدار بوديم

من و تو دوش شب بيدار بوديم

همه خفتند و ما بر کار بوديم

حريف غمزه غماز گشتيم

به پيش طره طرار بوديم

بيا تا ظاهر و پيدا بگوييم

که با عشق نهاني يار بوديم

اگر چه پيش و پس آن جا نگنجد

به پيش صانع جبار بوديم

عجب نبود اگر ما را نديدند

که ما در مخزن اسرار بوديم

بياورديم درها ارمغاني

که يعني ما به دريابار بوديم