کتابخانه فارسی
/
ديوان شمس
/
غزليات - قسمت دوم
/
شماره ٧٨٣: چون ز صورت برتر آمد آفتاب و اخترم
شماره ٧٨٣: چون ز صورت برتر آمد آفتاب و اخترم
چون ز صورت برتر آمد آفتاب و اخترم
از معاني در معاني تا روم من خوشترم
در معاني گم شدستم همچنين شيرينتر است
سوي صورت بازنايم در دو عالم ننگرم
در معاني مي گدازم تا شوم همرنگ او
زانک معني همچو آب و من در او چون شکرم
دل نگيرد هيچ کس را از حيات جان خويش
من از اين معني ز صورت ياد نارم لاجرم
مي خرامم من به باغ از باغ با روحانيان
چون گل سرخ لطيف و تازه چون نيلوفرم
کشتي تن را چو موجم تخته تخته بشکنم
خويشتن را بسکلم چون خويشتن را لنگرم
ور من از سختي دل در کار خود سستي کنم
زود از دريا برآيد شعله هاي آذرم
همچو زر خندان خوشم اندر ميان آتشش
زانک گر ز آتش برآيم همچو زر من بفسرم
من ز افسوني چو ماري سر نهادم بر خطش
تا چه افتد اي برادر از خط او بر سرم
من ز صورت سير گشتم آمدم سوي صفات
هر صفت گويد درآ اين جا که بحر اخضرم
چون سکندر ملک دارم شمس تبريزي ز لطف
سوي لشکرهاي معني لاجرم سرلشکرم
جستجو در مطالب سایت