شماره ٣٣٦: هست ما را هر زماني از نگار راستين

هست ما را هر زماني از نگار راستين

لقمه اي اندر دهان و ديگري در آستين

اين حد خوبي نباشد اي خدايا چيست اين

هيچ سروي اين ندارد خوش قد و بالا است اين

اين چنين خورشيد پيدا چونک پنهان مي شود

او چنين پنهان ز عالم از براي ماست اين

جمع خواهد آن بت و تنهاروان خود ديگرند

هر کجا خوبي بود او طالب غوغاست اين

شمس تبريز ار چه جاني گر چو جان پنهان شوي

بر دلم تهمت نشيند کز کجا برخاست اين