شماره ٥٧٨: آن وعده که کرده اي مرا کو

آن وعده که کرده اي مرا کو

اين جا منم و تو وانما کو

با جمله پلاس خوش نباشد

آن عهد پلاس را وفا کو

لب بسته چو بوبک ربابي

آن داد و گشاد و آن عطا کو

اي وعده تو چو صبح صادق

آن شمع و چراغ و آن ضيا کو

تا چند ز ناسزا و دشنام

آن دلداري و آن سزا کو

خيزيد به سوي من کشيدش

اي طايفه ياري شما کو

اي سنگ دلان جواب گوييد

کان کان عقيق و کيميا کو

يا سحر نمود و چشم ما بست

آن ساحر و آن گره گشا کو

يا پر بگشاد و در هوا رفت

اي مرغ ضمير آن هوا کو

والله که نرفت و رفتني نيست

ماييم ز خويش رفته ما کو

ماکو به همان طرف که انداخت

اي در کف صنع ما چو ماکو

هين مشک سخن بنه به جو رو

مي خواندت آب کان سقا کو