شماره ٦٣٤: هزار بار کشيده ست عشق کافرخو

هزار بار کشيده ست عشق کافرخو

شبم ز بام به حجره ز حجره تا سر کو

شب آن چنان به گاه آمده که هي برخيز

گرفته گوش مرا سخت همچو گوش سبو

ز هر چه پر کندم من سبوي تسليمم

سبو اسير سقاست چون گريزد از او

هزار بار سبو را به سنگ بشکست او

شکست او خوشم آيد ز شوق و ذوق رفو

سبو سپرده به دو گوش با هزاران دل

بدان هوس که خورد غوطه در ميانه جو