شماره ٧٩٦: چو مست روي توام اي حکيم فرزانه

چو مست روي توام اي حکيم فرزانه

به من نگر تو بدان چشم هاي مستانه

ز چشم مست تو پيچد دلم که ديوانه است

که جنس همدگر افتاد مست و ديوانه

دل خراب مرا بين خوشي به من بنگر

که آفتاب نظر خوش کند به ويرانه

بکن نظر که بدان يک نظر که درنگري

درخت هاي عجب سر کند ز يک دانه

دو چشم تو عجمي ترک و مست و خون ريزند

که مي زند عجمي تيرهاي ترکانه

مرا و خانه دل را چنان به يغما برد

که مي دود حسنک پابرهنه در خانه

به باغ روي تو آييم و خانه برشکنيم

هزار خانه چو صحرا کنيم مردانه

صلاح دين تو چو ماهي و فارغي زين شرح

که فارغ است سر زلف حور از شانه