شماره ٢٠٦

چون فروماندي ز بد کردار خويش

پارسا گشتي کنون و نيک خو

آن مثل کز پيش گفتند، اي پسر،

من به شعر آرم کنون از بهر تو

گند پيري گفت که ش خوردي بريخت

«مر مرا نان تهي بود آرزو»