شماره ١: آه ، تاکي ز سفر باز نيايي ، بازآ

آه ، تاکي ز سفر باز نيايي ، بازآ

اشتياق تو مرا سوخت کجايي، بازآ

شده نزديک که هجران تو، مارا بکشد

گرهمان بر سرخونريزي مايي ، بازآ

کرده اي عهد که بازآيي و ما را بکشي

وقت آنست که لطفي بنمايي، بازآ

رفتي و باز نمي آيي و من بي تو به جان

جان من اينهمه بي رحم چرايي، بازآ

وحشي از جرم همين کز سر آن کو رفتي

گرچه مستوجب سد گونه جفايي، بازآ