شماره ١٠٢: ز پيش ديده تا جانان من رفت

ز پيش ديده تا جانان من رفت

تو پنداري که از تن جان من رفت

اگر خود همره جانان نرفتم

ولي فرسنگها افغان من رفت

سر و سامان مجو از من چو رفتي

تو چون رفتي سر و سامان من رفت

چه ديد از من که چون بر هم زدم چشم

چو اشک از ديده گريان من رفت

از آن پيچم به خود چون مار ، وحشي

که گنج کلبه ويران من رفت