شماره ١٣٩: چو شمع شب همه شب سوز و گريه زانم بود

چو شمع شب همه شب سوز و گريه زانم بود

که سرگذشت فراق تو بر زبانم بود

شد آتش جگرم پيش مردمان روشن

ز خون گرم که در چشم خونفشانم بود

به التفات تو دارم اميدواريها

ولي ز خوي تو ايمن نمي توانم بود

ستم گذشته ز اندازه ورنه کي با تو

کدام روز دگر اينقدر فغانم بود

زبان خامه من سوخت زين غزل وحشي

مگر زبانه اي از آتش نهانم بود