شماره ١٨٧: آيينه جمال ترا آن صفا نماند

آيينه جمال ترا آن صفا نماند

آهي زديم و آينه ات را جلا نماند

روزي که ما ز بند تو آزاد مي شديم

بودند سد اسير و يکي مبتلا نماند

ديگر من و شکايت آن بي وفا کز او

هيچم اميدواري مهر و وفا نماند

سوي مصاحبان تو هرگز کسي نديد

کز انفعال چشم تو بر پشت پا نماند

وحشي ز آستانه او بار بست و رفت

از ضعف چون تحمل بار جفا نماند