شماره ٢٣٢: وه که دامن مي کشد آن سرو ناز از من هنوز

وه که دامن مي کشد آن سرو ناز از من هنوز

ريخت خونم را و دارد احتراز از من هنوز

ناز بر من کن که نازت مي کشم تا زنده ام

نيم جاني هست و مي آيد نياز ازمن هنوز

آنچنان جانبازيي کردم به راه او که خلق

سالها بگذشت و مي گويند باز از من هنوز

سوختم سد بار پيش او سراپا همچو شمع

پرسد اکنون باعث سوز و گداز از من هنوز

همچو وحشي گه به تيغم مي نوازد گه به تير

مرحمت نگرفته باز آن دلنواز از من هنوز