شماره ٢٩٥: همخواب رقيباني و من تاب ندارم

همخواب رقيباني و من تاب ندارم

بي تابم و از غصه اين خواب ندارم

زين در نتوان رفت و در آن کو نتوان بود

درمانده ام و چاره اين باب ندارم

آزرده ز بخت بد خويشم نه ز احباب

دارم گله ازخويش و ز احباب ندارم

ساقي مي صافي به حريفان دگر ده

من درد کشم ذوق مي ناب ندارم

وحشي صفتم اينهمه اسباب الم هست

غير از چه زند طعنه که اسباب ندارم