شماره ٣٧٨: من اندوهگين را قصد جان کردي ، نکو کردي

من اندوهگين را قصد جان کردي ، نکو کردي

رقيبان را به قتلم شادمان کردي ، نکو کردي

به کنج کلبه ويران غم نوميدم افکندي

مرا با جغد محنت همزبان کردي ، نکو کردي

ز کوي خويشتن راندي مرا از سنگ محرومي

ز دستت آنچه مي آمد چنان کردي ، نکو کردي

شدي از مهرباني دوست با اغيار و بد با من

مرا آخر به کام دشمنان کردي ، نکو کردي

چو وحشي رانده اي از کوي خويشم آفرين برتو

من سرگشته را بي خان و مان کردي، نکو کردي