به مفت نيز نيرزد

زري که مي طلبم دوش لطف فرمودي

ز من کسي نستاند به سد هزار نياز

به مفت نيز نيرزد و گرنه هم خود گوي

که من چرا زر مفتي چنين دهم به تو باز

به هزل دست به دستش برند و اندازند

به جان رسيدم از اين دست بر دو دست انداز

زريست لايق هميان و کيسه تاجر

چرا که خرج نگردد به سالهاي دراز