هجو خواجه

اي خواجه هجو ريشه فرو مي برد، بترس

شاخي ست اين که مي ندهد ميوه بهي

حاکم تو باش و جانب خود گير و حکم کن

کردم در اين معامله من با تو کوتهي

شاعر اگر تو باشي و از من طمع کني

اين وعده ها دهم که تو دادي و مي دهي

هم خود بگو که از پي تحرير هجو من

يک لحظه کاغذ و قلم از دست مي نهي ؟