اشارت به خونريزي شيرويه خسرو را و نامبارکي آن بر وي

غرقه خون چون خسرو از شيرويه خفت

نکته اي خوش در حق شيرويه گفت

که بدان شاخي که آب از اصل خورد

سر کشيد از آب و قصد اصل کرد

اصل را چون کند و شد ميدان فراخ

خشک و بي بر بر زمين افتاد شاخ