شماره ٤٧: از دل رودم ياد تو بيرون نه و هرگز

از دل رودم ياد تو بيرون نه و هرگز

ليلي رود از خاطر مجنون نه و هرگز

با اهل وفا و هنر افزون شود و کم

مهر تو و بي مهري گردون نه و هرگز

از سرو و صنوبر بگذر سدره و طوبي

مانند به آن قامت موزون نه و هرگز

خون ريختيم ناحق و پرسي که مبادا

دامان تو گيرند به اين خون نه و هرگز

در عشق بود غمزده بيش ز هاتف

در حسن نگاري ز تو افزون نه و هرگز