شماره ٧٥: مهر رخسار و مه جبين شده اي

مهر رخسار و مه جبين شده اي

آفت دل بلاي دين شده اي

مهر و مه را شکسته اي رونق

غيرت آن و رشک اين شده اي

پيش ازين دوست بوديم از مهر

دشمن من کنون ز کين شده اي

من چنانم که پيش ازين بودم

تو ندانم چرا چنين شده اي

ننشستي چرا دمي با من

گرنه با غير همنشين شده اي

دل ز رشکم طپد چو بسمل باز

بهر صيدي که در کمين شده اي

غزلي گفته اي دگر هاتف

که سزاوار آفرين شده اي