شماره ١٠٢

کو عشق که در غمزدگي نام بر آرم

نامي بمراد دل ناکام برآرم

بدخوي شوم روزي و اين جان غم انديش

از غمکده سينه بدنام برآرم

سر رشته زنار جهاني بکف آيد

يک رشته گر از پرده اسلام برآرم

گر روشني را ز برون افکنم از دل

خورشيد فلک را بسر بام برآرم

معشوق وقا دشمن و عيبست که در عشق

نا باخته هستي بوفا نام برآرم

از دام غم آزاد مشو کين دل عرفي

آهوي حرم نيست که از دام بر آرم