شماره ١٢٩

رفتيم و با غمت دل محزون گذاشتيم

جان را بصيد گاه تو در خون گذاشتيم

رفتيم و دل رميده و شبديز غير را

با شوق بي عناني گلگون گذاشتيم

رفتيم و توبه کرده ز ميخانه مراد

ميل قدح بآن لب ميگون گذاشتيم

رفتيم و در زمانه زغم نامه هاي تو

نشنوده غم تو به مجنون گذاشتيم

رفتيم و انتقام ستمهاي غير را

با عادت طبيعت گردون گذاشتيم

رفتيم عرفي از چمن وصل نااميد

در دل هواي آن قدموزن گذاشتيم