شماره ١٤٣

برديم ز کويش دم سردي وگذشتيم

سودي بران در رخ زردي وگذشتيم

ياران بستادند که اين جلوه گه کيست

ما سرمه گرفتيم ز گردي وگذشتيم

هرگه که ره ما بيکي راه رو افتاد

ديديم چو خود بيهده گردي و گذشتيم

چون باد صبا روي بهر سو که نهاديم

چيديم غبار ره مردي و گذشتيم

آن درد که پاي دل ما داشت بزنجير

گفتيم بديوانه فردي وگذشتيم

هر گه که گذار من و عرفي بهم افتاد

داديم بهم تحفه دردي وگذشتيم