محمدبن سيرين گويد: اگر کسي بيند که در ميان مجمع مردمان باد رها کرد، چنانکه مردمان آواز آن را بشنيدند، دليل که سخني زشت گويد که مردم بر وي افسوس کنند و به سبب آن در ميان مردمان رسوا شود. اگر بيند که باد نرم رها کرد و آواز آن را بشنيدند، تاويلش به خلاف اين بود. اگر اين خواب مردي هندو بيند، دليل است که او را خرمي رسد. ابراهيم کرماني گويد: اگر بيند که بادي رها کرد و آواز بلندي داشت وبوي ناخوشي، دليل که کاري کند که مردم بر او تشنيع کنند و او را ملامت کنند و بدي او گويند. اگر بيند که آواز داشت و بوي ناخوش نداشت، دليل است که از کاري بي فائده جدا شود و خيرش در آن بود. اگر بيند بر قصد بادي رها کرده و مردمان بر او بخندند و او شرم داشت، دليل است که از کاري بي شغل معيشت او ساخته شود. حضرت امام جعفر صادق فرمايد: بادرها کردن درخواب بر چهار وجه بود. اول: سخني زشت . دوم: تقبيح و بد گوئي سوم: کاري نکوهيده و سرزنش آور، چهارم: رسوائي. اگر بيند باد راعمدا و قصداً رها کرد، دليل که آن کس بد دين و بد مذهب بود.
الف ب پ ت ث ج چ ح خ د ذ ر ز ژ س ش ص ض ط ظ ع غ ف ق ک گ ل م ن و هـ ی