محمد بن سيرين گويد: اگر کسي روي خود را خوب و با جمالتر از آن بيند که در بيداري بود، دليل که شرف و منزلتش بيشتر شود. اگر بيند رويش زشت و ناخوش گرديد، دليل کند که قدر و منزلتش کمتر بود و به چشم حقارت بر وي نگرند. ابراهيم کرماني گويد: اگر بيند رويش سرخ و پاکيزه بود، دليل که روشناس شود. اگر بيند گونه رويش سفيد شد، دليل است بر نيکوئي و دين و ديانت او. اگر بيند گونه رويش زرد شد، دليل که بيمار شود. اگر بيند گونه رويش سياه شد، دليل که در مردمان رسوا شود. اگر بيند با وجود روسياهي جامه سفيد پوشيده بود، دليل که او را دختري آيد. اگر بيند با سياهي روي او گردآلود بود، دليل که نشان مرگ بود. اگر بيند رويش خون آلود شد يا زردآب از رويش بيرون آمد يا جراحت بيند، زيان مال است. اگر بيند رويش به قفا گشته بود. دليل که مردمان روي از او بگردانند و به جفاي او مشغول شوند. اگر بيند روي او کج شده بود، دليل بر فساد و تباهي دين او کند. اگر بيند بر روي خويش موي بسيار داشت، دليل که وام دار شود. جابر مغربي گويد: اگر کسي روي خويش را نيکو بيند، در آب يا در آئينه، يا کسي به وي گويد روي تو نيکو است، دليل که کار او نيکو شود. اگر روي خويش را زشت بيند، دليل که کار او بد شود. اگر روي خود را سرخ بيند، دليل که او را با کسي مناظره افتد و از آن کس خشم فرو خورد. اگر روي خود را زرد بيند بيمار شود. اگر به خواب روي روشن و صاف بيند به طاعت ها توفيق يابد و کار خير کند. اگر روي را سياه بيند دليل که غم و اندوه بدو رسد و درمخاطره کفر افتد. اگر روي خود را شکسته بيند، دليل بر مصيبتي بود. اگر بر خويش جراحتي بيند، دليل که در کار و کدخدائي او خلل افتد از جهت زنان. اسماعيل بن اشعث گويد: اگر کسي بيند خويشتن را دو روي است، دليل که منافقي کند. اگر دو روي خويش را خوب و پاکيزه بيند، دليل که توسط نمايد ميان مردمان. اگر يک روي خود را خندان بيند و يکي گريان، دليل که وي را دو زن بود و سازگاري نکنند با يکديگر. حضرت امام جعفر صادق فرمايد: ديدن روي (صورت)درخواب بر هشت وجه است. اول: شرف و بزرگي. دوم: خواري و حقارت. سوم: نظام کارها. چهارم: دين و ديانت ( رياست و بارسايي). پنجم: اندوه و رسوائي چون صورت را سياه بيند. ششم: وام داري (بدهکاري). هفتم: کار نيکو. هشتم: توفيق طاعت ( توفيق عبادت و بندگي خدا).
الف ب پ ت ث ج چ ح خ د ذ ر ز ژ س ش ص ض ط ظ ع غ ف ق ک گ ل م ن و هـ ی