حضرت دانيال گويد: اگر بيند که او را با تازيانه زدند، چنانکه اثر زدن بر او نمودار شد يا دست و پايش سخت ببستند و چنان زدند که خون از تن او روان شد، تاويل اين جمله بد بود و نيز، دليل کند که کسي به زبان او را برنجاند و از آن غمگين شود. محمد بن سيرين گويد: اگر بنيد که او را تازيانه زدند، بي آن که دست و پاي او را ببندند، اگر از تن او خون روان شد، دليل که او را مال حرام حاصل گردد. اگر بيند نشان خستگي از زخم پيدا گشت، دليل کند که به قدر آن از کسي فائده بيند. ابراهيم کرماني گويد: اگر بيند کسي تازيانه بر پشت او زد و از جاي آن خون بيرون آمد، دليل است که از آن کس مال حرام يابد، يا زننده را به گناهي متهم کند. اگر بر پشت خود زخم بيند و نداند چه کسي او را زد، چنانکه پاره پاره گرديد، دليل که اهل خاندان او پراکنده گردند. اگر بيند کسي او را به چوب زد، دليل که غمگين و مستمند شود به سبب مردي بددين و منافق. اگر بيند محتسب او را برد و بزد، دليل که او را سلطان شغلي دهد و کارش نکو گردد. اگر بيند که کسي او کلوخي زد، دليل که او را منفعتي حاصل شود. اگر مشت زد، دليل که به قدر آن وي را رنج رسد از زننده. اگر بيند کسي او را طپانچه زد، دليل است که از کسي سخني زشت شنود و آبروي او برود. جابرمغربي گويد: اگر بيند که يکي وي را بزد و نداند براي چه زد، دليل است که مال يابد و جامه نو پوشد و بهتر آن بود که زننده نشناسد و به وقت زدن دست و پاي بسته بود. اگر بيند که يکي وي را با چوب يا تازيانه بزد و دانست که شخصي معروف است، دليل است که از او چيزي بدو رسد و بيننده را نيک نباشد. اسماعيل بن اشعث گويد: اگر بيند که مرده ئي او را مي زد، دليل است که از سفر منفعت يابد و يا چيزي که از دستش رفته باز به دستش آيد. اگر بنيد که او مرده بود و او را مي زدند، دليل که او را در دين قوت بود و بعضي از معبران گويند: وامش گذارده شود. اگر بيند که مرده مي زد و از آن زدن راضي بود، دليل که حال آن مرده در آخرت نيک بود. حضرت امام جعفر صادق فرمايد: زدن در خواب بر شش وجه بود. اول: شفاعت ( زشتي و زشتنامي). دوم: مجادله ( مرافعه و بگو مگو). سوم: روشن شدن کار مشکل ( حل شدن مشکل). چهارم: سفر. پنجم: شرف و بزرگي. ششم: مال حرام.
الف ب پ ت ث ج چ ح خ د ذ ر ز ژ س ش ص ض ط ظ ع غ ف ق ک گ ل م ن و هـ ی