محمد بن سيرين گويد: اگر کسي بيند که از جائي مي جست، دليل که از حالي که دارد به حال ديگر شود. اگر جستن او دور بود، دليل که سفري دور کند. اگر بيند چوبي يا نيزه اي در دست داشت و بدان از جائي به جائي بجست، دليل که بر مردي قوي اعتماد کند، تا او مددي دهد در کاري، تا آن کار به مراد رسد. اگر بيند از ديواري فرو جست و بر ستور نشست، دليل که هلاک شود. اگر ديد بر بامي جست و خانه در زير پايش فرو رفت و نمرد، دليل که زن از او جدا شود و باز پيش وي آيد. اگر بيند به هوا بر جست و روي به قبله آورد، و بعد زاان خود را در حريم ديد، يا در مکه يا در مدينه، اين جمله دليل حج کردن است. اگر بيند از سرائي مجهول به سراي مجهول ديگري جست، دليل که هلاک شود. اگر بيند با شکوفه همي جست و معلق همي زد، دليل که کار وي با شکوفه بود و عيش بر وي تباه شود. اگر بيند به هوا جست و مرغي بگرفت، دليل که زن خود را بگذارد و زن ديگر خواهد. اگر بيند به چوبي يا به عصائي از جائي به جائي همي جست، دليل که از رنج و انديشه برهد و کارش به نظام شود. لوک اويتنهاو مي گويد : جستجو کردن در پي چيزي : آرزوهاي دست نايافتني
الف ب پ ت ث ج چ ح خ د ذ ر ز ژ س ش ص ض ط ظ ع غ ف ق ک گ ل م ن و هـ ی