منوچهر مطيعي تهراني گويد : در گدشته عطار کسي بود که دارو مي فروخت و اين اشخاص غالبا خودشان هم طبابت مي کردند و بيمار مي پذيرفتند. اين دسته از مردم را حشاش نيز مي گفتند. فرق حشاش با عطار در اين بود که اولي خودش گياهان داروئي را در کوه و دشت مي يافت و جمع مي کرد و دومي گياهان جمع آوري شده را از او مي گرفت و با گرفتن عصاره آن ها و خشک کردن و در هم آميختن به دارو مبدل ميکرد و به بيماران مي داد. به هر حال کلمه عطار در زبان فارسي محاوره امروز آن معني را نمي رساند و عطار کسي است که ضمن فروختن ادويه و گياهان داروئي مواد غدائي خشک نيز مي فروشد. پس تعابير و تاويلاتي که در مورد عطار در کتب تعبير نوشته شده با عطار امروزي قابل انطباق نيست. با شناختي که امروز از عطار داريم در خواب هاي ما کسي است که مي تواند به نياز ها پاسخ بگويد. اگر در خواب ببينيم يکي از آشنايان ما عطار شده است او توانائي جواب گوئي به نيازهاي ما را خواهد داشت. و مي تواند دستگير و کمک باشد. اگر ببينيم که به يک عطاري مراجعه کرده ايم به کمک و ياري محتاج خواهيم شد و کسي هست که مي تواند به ما کمک کند. اگر ببينيم که خودمان عطار شده ايم ما اين توانائي را مي يابيم که پاسخ گوي نيازهاي ديگران باشيم.
الف ب پ ت ث ج چ ح خ د ذ ر ز ژ س ش ص ض ط ظ ع غ ف ق ک گ ل م ن و هـ ی