منوچهر مطيعي تهراني گويد : شنبليله گياهي است بد طعم و نازيبا ولي بسيار پر خاصيت. گياهي است که وجودش اساسي نيست ولي در بيشتر غذاها که با سبزي تهيه مي شود از آن استفاده مي کنند و وجودش را ضروري مي دانند لذا معبران شنبليله را به ناصح و مربي خشن و دلسوز تعبير کرده اند. کسي که با زبان تلخ انسان را نصيحت مي کند و شنونده را مي رنجاند لين دلسوز است و خير ما را مي خواهد. اگر در خواب شنبليله ببينيم چه بخوريم، چه پاک کنيم، چه بخريم و چه از مزرعه بکنيم يا کسي به ما بدهد، فرق نمي کند، به هر حال چنين کسي در زندگي ما پيدا مي شود که البته وجودش مغتنم است. اين ناصح دلسوز تلخ زبان براي دختران و پسران جوان پدر يا مادر است. براي زن جوان مادر شوهر خوب و مهربان است و براي ديگران دوست يا مربي يا پير و مرشد و بالاخره کسي که از او حرف شنوي داريم و او خير ما را مي خواهد.
الف ب پ ت ث ج چ ح خ د ذ ر ز ژ س ش ص ض ط ظ ع غ ف ق ک گ ل م ن و هـ ی