محمد بن سيرين گويد: اگر کسي بيند روزه داشت و قرآن يا تسبيح و يا تهليل ميخواند، دليل که از حرام خوردن و گناه کردن توبه کند. اگر بيند با روزه غيبت مردمان مي کرد و يا سخنهاي فحش گفت، دليل بود که طاعت و عبادت برپاکند، ولي در راه دين راستگو نباشد. ابراهيم کرماني گويد: اگر بيند در ماه رمضان روزه بود. دليل بود بر گراني و تنگي طعام. بعضي معبران گويند: دليل بود بر تندرستي دين حق تعالي و فرج يافتن از غم و ايمن گشتن از بيماري و گذران وام و از رنج و سختي رستن بود، خاصه چون در ماه رمضان بود. حضرت امام جعفر صادق فرمايد: روزه داشتن درخواب، بر ده وجه بود. اول: بزرگي. دوم: رياست. سوم: تندرستي. چهارم: مرتبه و رتبه و منزلت. پنجم: توبه از گناهان. ششم: ظفريافتن بر دشمن(پيروزي بر دشمن). هفتم: زيادي نعمت. هشتم: حج گذاردن. نهم: غزا کردن(جهاد کردن). دهم: دليل که او را پسري آيد، اما روزه گشادن به خواب نيک مردي و روزي حلال بود و چون به قصد گشاد، دليل که در سفر بلا کشد يا بيمار شود. اگر بيند که دو ماه روزه داشت، دليل که از گناهان توبه کند. اگر بيند روزه تطوع(مستحب) داشت، دليل بود که از بيماري ايمن شود. اگر بيند يک سال پيوسته روزه داشت، دليل بود که تائب(باز گشت از گناه) شود. اگر بيند در عاشورا روزه داشت، دليل که از غم و اندوه رستگاري يابد.
الف ب پ ت ث ج چ ح خ د ذ ر ز ژ س ش ص ض ط ظ ع غ ف ق ک گ ل م ن و هـ ی