شماره ١١: چو موج مست خودي باش و سر بطوفان کش

چو موج مست خودي باش و سر بطوفان کش

ترا که گفت که بنشين و پا بدامان کش

بقصد صيد پلنگ از چمن سرا برخيز

بکوه رخت گشا خيمه در بيابان کش

به مهر و ماه کمند گلو فشار انداز

ستاره را ز فلک گير و در گريبان کش

گرفتم اين که شراب خودي بسي تلخ است

بدرد خويش نگر زهر ما بدرمان کش