کتابخانه فارسی
/
زبور عجم اقبال لاهوري
/
قسمت دوم
/
شماره ٣١: گر چه مي دانم که روزي بي نقاب آيد برون
شماره ٣١: گر چه مي دانم که روزي بي نقاب آيد برون
گر چه مي دانم که روزي بي نقاب آيد برون
تا نه پنداري که جان از پيچ و تاب آيد برون
ضربتي بايد که جان خفته بر خيزد ز خاک
ناله کي بي زخمه از تار رباب آيد برون
تاک خويش از گريه هاي نيم شب سيراب دار
کز درون او شعاع آفتاب آيد برون
ذره ي بي مايه ئي ترسم که ناپيدا شوي
پخته تر کن خويش را تا آفتاب آيد برون
در گذر از خاک و خود را پيکر خاکي مگير
چاک اگر در سينه ريزي ماهتاب آيد برون
گر بروي تو حريم خويش را در بسته اند
سر بسنگ آستان زن لعل ناب آيد برون
جستجو در مطالب سایت