شماره ٣٣: زندگي در صدف خويش گهر ساختن است

زندگي در صدف خويش گهر ساختن است

در دل شعله فرو رفتن و نگداختن است

عشق ازين گنبد در بسته برون تاختن است

شيشه ي ماه ز طاق فلک انداختن است

سلطنت نقد دل و دين ز کف انداختن است

به يکي داو جهان بردن و جان باختن است

حکمت و فلسفه را همت مردي بايد

تيغ انديشه بروي دو جهان آختن است

مذهب زنده دلان خواب پريشاني نيست

از همين خاک جهان دگري ساختن است