شماره ٣٨: علمي که تو آموزي مشتاق نگاهي نيست

علمي که تو آموزي مشتاق نگاهي نيست

وامانده ي راهي هست آواره ي راهي نيست

آدم که ضمير او نقش دو جهان ريزد

با لذت آهي هست بي لذت آهي نيست

هر چند که عشق او آواره ي راهي کرد

داغي که جگر سوزد در سينه ي ماهي نيست

من چشم نه بردارم از روي نگارينش

آن مست تغافل را توفيق نگاهي نيست

اقبال قبا پوشد در کار جهان کوشد

درياب که درويشي با دلق و کلاهي نيست