شماره ٢: حلقه بستند سر تربت من نوحه گران

حلقه بستند سر تربت من نوحه گران

دلبران، زهره وشان، گلبدنان سيم بران

در چمن قافله ي لاله و گل رخت گشود

از کجا آمده اند اين همه خونين جگران

اي که در مدرسه جوئي ادب و دانش و ذوق

نخرد باده کس از کارگه شيشه گران

خرد افزود مرا درس حکيمان فرنگ

سينه افروخت مرا صحبت صاحب نظران

برکش آن نغمه که سرمايه ي آب و گل تست

اي ز خود رفته تهي شو ز نواي دگران

کس ندانست که من نيز بهائي دارم

آن متاعم که شود دست زد بي بصران