کتابخانه فارسی
/
پيام مشرق اقبال لاهوري
/
قسمت سوم - مي باقي
قسمت سوم - مي باقي
شماره ١: بهار تا بگلستان کشيد بزم سرود
شماره ٢: حلقه بستند سر تربت من نوحه گران
شماره ٣: مي تراشد فکر ما هر دم خداوندي دگر
شماره ٤: مرا ز ديده ي بينا شکايت دگر است
شماره ٥: باين بهانه درين بزم محرمي جويم
شماره ٦: خيز و نقاب برگشا پرد گيان ساز را
شماره ٧: بملازمان سلطان خبري دهم ز رازي
شماره ٨: بيا که ساقي گل چهره دست بر چنگ است
شماره ٩: صورت نه پرستم من بتخانه شکستم من
شماره ١٠: هواي فرودين در گلستان ميخانه مي سازد
شماره ١١: از ما بگو سلامي آن ترک تند خو را
شماره ١٢: آشنا هر خار را از قصه ي ما ساختي
شماره ١٣: خوش آنکه رخت خرد را به شعله ي مي سوخت
شماره ١٤: بيار باده که گردون بکام ما گرديد
شماره ١٥: تير و سنان و خنجر و شمشير آرزوست
شماره ١٦: دانه ي سبحه به زنار کشيدن آموز
شماره ١٧: ز خاک خويش طلب آتشي که پيدا نيست
شماره ١٨: موج را از سينه ي دريا گسستن مي توان
شماره ١٩: صد ناله ي شبگيري صد صبح بلاخيزي
شماره ٢٠: باز به سرمه تاب ده چشم کرشمه زاي را
شماره ٢١: فريب کشمکش عقل ديدني دارد
شماره ٢٢: حسرت جلوه ي آن ماه تمامي دارم
شماره ٢٣: بشاخ زندگي ما نمي ز تشنه لبي است
شماره ٢٤: فرقي نه نهد عاشق در کعبه و بتخانه
شماره ٢٥: بي تو از خواب عدم ديده گشودن نتوان
شماره ٢٦: اين گنبد مينائي اين پستي و بالائي
به يکي از صوفيه نوشته شد
شماره ٢٨: دليل منزل شوقم بدامنم آويز
شماره ٢٩: در جهان دل ما دور قمر پيدا نيست
شماره ٣٠: گريه ي ما بي اثر ناله ي ما نارسا است
شماره ٣١: سوز سخن ز ناله ي مستانه ي دل است
شماره ٣٢: سطوت که از کوه ستانند و به کاهي بخشند
شماره ٣٣: نه تو اندر حرم گنجي نه در بتخانه مي آئي
شماره ٣٤: تب و تاب بتکده ي عجم نرسد بسوز و گداز من
شماره ٣٥: مثل آئينه مشو محو جمال دگران
شماره ٣٦: جهان عشق نه ميري نه سروري داند
شماره ٣٧: خواجه اي نيست که چون بنده پرستارش نيست
شماره ٣٨: بيا که بلبل شوريده نغمه پرداز است
شماره ٣٩: خاکيم و تند سير مثال ستاره ايم
شماره ٤٠: عرب از سرشک خونم همه لاله زار بادا
شماره ٤١: نظر تو همه تقصير و خرد کوتاهي
شماره ٤٢: سرخوش از باده ي تو خم شکني نيست که نيست
شماره ٤٣: اگر چه زيب سرش افسر و کلاهي نيست
شماره ٤٤: شعله در آغوش دارد عشق بي پرواي من
شماره ٤٥: بتان تازه تراشيده ئي دريغ از تو
جستجو در مطالب سایت