شماره ٤٣: اگر چه زيب سرش افسر و کلاهي نيست

اگر چه زيب سرش افسر و کلاهي نيست

گداي کوي تو کمتر ز پادشاهي نيست

بخواب رفته جوانان و مرده دل پيران

نصيب سينه ي کس آه صبحگاهي نيست

باين بهانه بدشت طلب ز پا منشين

که در زمانه ي ما آشناي راهي نيست

ز وقت خويش چه غافل نشسته ئي درياب

ز مانه ئي که حسابش ز سال و ماهي نيست

درين رباط کهن چشم عافيت داري؟

ترا بکشمکش زندگي نگاهي نيست

گناه ما چه نويسند کاتبان عمل

نصيب ما ز جهان تو جز نگاهي نيست

بيا که دامن اقبال را بدست آريم

که او ز خرقه فروشان خانقاهي نيست