کتابخانه فارسی
/
ديوان امير خسرو
/
غزليات - بخش دوم
/
شماره ١٠٤: در آن هجوم که يار تو پادشا باشد
شماره ١٠٤: در آن هجوم که يار تو پادشا باشد
در آن هجوم که يار تو پادشا باشد
غم گدا که بود، زير پاکرا باشد؟
منم به سوز و گدازش، به ياد سيم برت
چو مفلسي که هوسناک کيميا باشد
يگانه با تو چنانم که در جدايي تو
چو يک تنم که ازو نيمه جدا باشد
تو پادشاه بتاني و خاطرم اينست
که شغل روسيهي بر درت مرا باشد
شوم فداي جمالي که گر هزاران سال
کنم نظاره، هنوز آرزو به جا باشد
بلا و فتنه از ان نخل باد، يارب، دور
که برگ و فتنه او ميوه بلا باشد
ندانم اين دل آواره را که فتوي داد
که بت پرستي در عاشقي روا باشد
فغان ز باد که بوي تو بهر کشتن خلق
همي برد که چو من بيدلي کجا باشد؟
مخواه عاقبت، اي پندگوي، خسرو را
چو عاشق است، رها کن که مبتلا باشد
جستجو در مطالب سایت