شماره ٢٠٥: شبي آن پسر دل من ستد، اگر اين طرف گذري کند

شبي آن پسر دل من ستد، اگر اين طرف گذري کند

چو نگه کند غم و درد من، به دل آخرش اثري کند

دل و جان فداي نگاه او، چو براي کشتن چون مني

نگرد به سوي من و سخن به کرشمه با دگري کند

سخن وي است و سرشک من، چو کنم نظاره روي او

که به کام او شکري نهد، به دهان من جگري کند

ز سم سمند تو خاک ره که ز درد دل به برافگنم

به از آن مفرح و آن دوا که دوا نه درد سري کند

نگهي به خسرو خسته دل، سخني کند که رسم به تو

مشنو، دلا، تو حديث او که بهانه با دگري کند