شماره ٢٦٠: حديث حسن تو زين پس کفايتي برسد

حديث حسن تو زين پس کفايتي برسد

که فتنه اي ز تو در هر ولايتي برسد

شود به فتوي خط تو خون حسن مباح

اگر به روي تو بر گل روايتي برسد

دلت بگفت کسي از ستم نيايد باز

مگر ز غيب مر او را هدايتي برسد

ز بيم با تو حديثي نمي توانم گفت

که از من و تو به هر کس حکايتي برسد

اگر مرا نرسد با تو راز خود گفتن

ترا، اگر کني، اي جان، عنايتي برسد

ز آه من به جهان صبح رستخيز دميد

بود که شام غمت را نهايتي برسد

چو غنچه پاي به دامان صبح کش، خسرو

ز دوست بو که نسيم عنايتي برسد