شماره ٣٣٥: دل ببردي به جنگجويي و بس

دل ببردي به جنگجويي و بس

خو گرفتي به تندخويي و بس

بس کن اين، چند ازين جفا کردن

يا به عالم تو خوب رويي و بس؟

مردم از غم، وصيتم اين است

که ز دل خون من بجويي و بس

هجر تو نيک مي کشم، درياب

اندرين فن تو يار اويي و بس

پيش تو حال بي کسي مرا

کس نگويد مگر تو گويي و بس