شماره ٤٢٠: مسلمانان برفت از دست من دل

مسلمانان برفت از دست من دل

چو ديدم آنچنان شکل و شمايل

جهاني را بدين شکل و شمايل

همي بينم چو خود امروز مايل

زهي صانع خدا کز لطف بنگاشت

از اين سان صورتي از آب و از گل

نباشد چون جمالت مجلس افروز

اگر خورشسيد بنشيند به محفل

دلم منزل به زلفت کرد، گويي

نخواهد رفت ازين فرخنده منزل

تنم کز خاک گردد نقش مهرت

ز نعش جان نخواهد گشت زايل

ملامت مي کنند اصحاب ما را

ز درد ما مگر هستند غافل

ندارم طاقت درد فراقت

فراق دوستان کاري ست مشکل

درين ره، خسروا، ديوانه مي باش

نمي بايد شنيدن پند عاقل