شماره ٤٧٢: به رخ خاک درت رفتيم و رفتيم

به رخ خاک درت رفتيم و رفتيم

دعاي دولتت گفتيم و رفتيم

ز روي خويش کردي دور ما را

چو گيسويت برآشفتيم و رفتيم

جفاهاي ترا با کس نگفتيم

درون سينه بنهفتيم و رفتيم

چو غنچه بس که پر خون شد دل ما

چو گل ناگاه بشکفتيم و رفتيم

به خود بيرون نمي رفتم از اين در

ولي خود را به در رفتيم و رفتيم

به عهدت خواب خوش هرگز نکرديم

کنون آسوده دل خفتيم و رفتيم

ندارد قوت رفتار خسرو

ميان سيل خون افتيم و رفتيم