شماره ٥٥١: بي تو جان رفت و به تن باز نيايد، چه کنم؟

بي تو جان رفت و به تن باز نيايد، چه کنم؟

وز دلم پوشش اين راز نيايد، چه کنم؟

باز داري که منه ديده به رويم چندين

ديده باز آمد و دل باز نيايد، چه کنم؟

از يک ابرو دهيم دل که ببخشم جانت

چون رضاي دوم انباز نيايد، چه کنم؟

عقل گويد که بکش ناز دگر ياران نيز

چون ز يار دگر اين ناز نيايد، چه کنم؟

حال من پرسي، خواهم که بگويم، ليکن

وز تحير ز من آواز نيايد، چه کنم؟

خسرو، از ياد لبت گر چه لب خود بگزد

آن حلاوت ز چنين کار نيايد، چه کنم؟